اینجا بهشت نیست

هرچه گفتیم و گفتند پیش ازین، زیبایی بود و صلح و صفا...
از گذشته علی آباد و مردمانش که قم منطقه نام داشت، طبیعت زیبا، تصاویر و مطالب جالب و مفید. که البته خیلی هم خوب است که باشد.
بی مقدمه میگم، فکر میکنم به اندازه ای از زیبایی های اینجا( علی آباد) گفتیم که حالا نوبت مطالب دیگه باشه که شبیه گذشته نباشه. علی آباد گذشته ای دارد که به ایمان و اعتقاد مشهور است ولی نگه داشتن چیزی از بدست آوردنش سخت تر است.
امیرالمؤمنین که درود خدا بر او باد فرمود: کسی که کردارش او را به جایی نرساند، افتخارات خاندانش او را به جایی نخواهد رسانید.

 در ایام محرم هستیم. آرزو میکنم بیشترین استفاده رو از این ایام بکنید و البته التماس دعا. ولی چند سالی است که مردم زادگاهم وقتی نام محرم و رمضان رو میشنوند چیزهایی  به خاطرشان می آید که زیبایی های این درهای الهی که به روی بندگان از سوی معشوق باز میشوند را کم رنگ میکند.

گاهی فکر میکنم اتفاقاتی که در سالهای اخیر افتاده و اتفاقاتی که باید می افتاده و نیفتاده، باعث شده اند که فرهنگ مردم ما تحت تاثیر بعضی ناملایمات قرار بگیره و کمی دچار ضعف بشه. به نظرم اگر قرار باشه تو علی آباد کار فرهنگی انجام بشه، باید با مدیریت و حساب شده و البته از سطوح نزدیک به صٍفر شروع بشه.

باید خیلی مسائل که نیاز روز است بیان بشود تا مشکلات و سوئ تفاهماتی که شاهدشان هستیم حل بشود.

 منظور از نقطه صفر شروع کردن این نیست که چیزی از اعتقادات باقی نمونده و باید از نو شروع کرد، بلکه این است که باید نسبت به مراسم و اعمال اعتقادی که انجام میشه، معرفت و شناخت نسبت به آنها بیان شود. 

به نظرم کار فرهنگی بسیار کمی انجام شده. تکرار. تکراری همیشگی

چرا در ایام محرم و مراسم عزاداری اینقدر محدودیت وجود دارد. چرا به کم راضی هستیم. چرا از فلسفه عاشورا، پیام امام حسین، اینکه این اتفاق عظیم برای ما چه داشت حرفی زده نمیشود و بیشترین جنبه ی محرم و هر مراسم مذهبی دیگر شکل ظاهری آن است.

یه نگاهی به محرم تو شهرهای دیگه بکنین که چقدر روی ایجاد معرفت و شناخت تکیه دارند. شاید بگین نمیشه که هر روز دهه اول محرم دسته راه بندازیم. لازم به این کار نیست. منظور آشنا کردن درست و منطقی از هدفی است که امامان دنبال میکردند. و قتی این آشنا کردن درست انجام بشه، خود به خود خیلی از مسائل هم رفع میشه.

شاید بگید رونق این مجالس چه نتایجی برای ما داره، برامون آب میشه یا نون؟

 بله، هم آب میشه هم نون و هم امنیت هم رفاه و هم خیلی چیزای دیگه. فکر نکنم کسی باور نداشته باشه که بالا بردن سطح آگاهی های دینی و فرهنگی از طریق سخنرانی های مذهبی درست و تخصصی و انجام مراسم عزاداری محرم میتونه جلوی خیلی از مشکلات رو بگیره. مشکلات مختلف. خانواده گی، شخصی، اجتماعی و اخلاقی.

متاسفانه انقدر در این زمینه کم کاری شده که هر سال شاهد کم رونق شدن این ایام هستیم. در گذشته حرمت این دستگاه بیش از اینها بود ، پشت میکروفون مسجد رفتن به این راحتی ها نبود. البته خوبه که راحت باشه ولی نه اینکه به تفریح تبدیل بشه و... .
 

چند سالی است که شاهد حضور کودکان و نوجوانان در مراسم محرم به عنوان مداح هستیم که با کمترین تمرین در اجرا٬ اشعار خوانده میشود و نتیجه شده غلط خوانی٬ نا همناهنگی و در کل افت کیفیت. 

باید در این مورد حساسیت به خرج داد٬ افرادی که قصد اجرای مراسم را چه در مداحی و چه در سخنرانی دارند باید بررسی شوند. حالا توسط وجدان خودشان یا افراد مربوطه. 

کسی میتواند درست و با شور و شعور مداحی کند که آموزش و تمرین داشته و از وقایع عاشورا و فرهنگ محرم اطلاعات کافی داشته باشد.
می توان بامدیریت صحیح و آموزش  از مسئله هایی که ممکن است به مشکل تبدیل شوند نفع زیادی برد. 

از محضر امام زمانمون عذر خواهی میکنم که قصد بیان این مقایسه رو دارم. ولی چیزیه که میبینیم و باید بگیم. متاسفانه به جایی رسیدیم که مراسم عروسی تا ساعت 2 نصف شب با چه سر و صدایی و وضعیت و بزن و... ادامه داره. ولی (بلا تشبیه) وقتی به مراسم مذهبی میرسیم میبینیم که حق مطلب اداء نمی شود و صد افسوس که شاهد بیان برخی قرض ورزی ها و کینه گشایی ها در این مراسم هستیم.
می شود درسهایی از این ایام آموخت. مشکلات زیادی را به حرمت این روزها می توان رفع کرد. نه اینکه این دو ماه بشود نبش قبر برخی حساسیت ها و ایجاد مشکلات جدید یا بیان سلیقه های شخصی و عقده گشایی هایی که ضرر دارند و نفعی ندارند. و متاسفانه مسجد را میکنند چیزی جز مسجد. که نتیجه اش می شود خلوت شدن صفوف نماز.

انگار برخی اربده هایشان را سر بعضی پشت میکروفون مسجد میزنن.  

چرا این ایام که خداوند قرار داده تا بندگی کنند بندگان، ببخشد گناهکاران، بگویند پیران، بشنوند جوانان، بیاموزند پسران، تحفه حیا ببرند بانوان، نور گیرند چشمان؛ با سادگی ساده دلان که شده‌اند مرکب فتنه گران و کینه ورزیِ کینه ورزان، شده مایه درد و هِرمان.
( کمی از صنایع ادبی استفاده کردم تا آنطور که باید سخت بگیرید نه انطور که نباید)

دیگه باید گفت، درست گفت با انصاف گفت بی کینه گفت، با عقل این عزیزترین و اولین مخلوق معشوق گفت.

دیگه با خودمون تعارف نداریم که، دل هیچکس برای ما نسوخته و نمیسوزه. ما هم محلیهای علی آبادی باید حواسمون جمع باشه که خداروشکر ثابت کردیم هست. خیلی هم خوب هواسمون هست.
یه حدیث از مولا میگم خودتون باقیش رو بگیرید. 

امیرالمؤمنین علی علیه السلام: در فتنه‌ها مثل شتر دو ساله باشید، نه پشتی دارد که سواری دهد و نه پستانی که بدوشندش.

اگر با دقت و هوشیاری به کلام امیرالمؤمنین نگاه کنیم خیلی از جوابهامون رو میگیریم. 

علی آباد و مردمش ملک شخصی و خانواده کسی نیستند. متاسفانه برخی دانسته یا ندانسته به جوی که گاهی پیش می آید با نگاه دوستانه و واقع گرایانه نگاه نمیکنند، و برخی هم موج سواران خوبی هستند.
خوشبختانه به اندازه کافی بصیرت دربین هم محلیهای عزیز وجود دارد که در این بحث نیاز به نتیجه گیری نباشد.

برای احیای فرهنگی در علی آباد باید کار انجام بشه، وقت و هزینه صرف بشه. چون عواقبی که با فرهنگ بودن یک جامعه داره بسیار مثب و مفید، در همه جنبه های زندگی است. خدای نکرده این تصویر در ذهن خوانندگان عزیز ایجاد نشه که مردم ما فرهنگ مناسبی ندارند، منظور این است که سطح فرهنگی، که الحمدالله زمینه مناسبی دارد با کم کاری پایین نیاید، و پیشرفت داشته باشد.
اینجاست که شورای محترم باید وارد عمل شود.  

 باید بدونه دخالت سلیقه شخصی اقداماتی انجام شود.

اولین کار، کنار گذاشتن برخی کدورتهاست، با حل مشکل. اگر بجای اینکه مسئله حل بشود صورت مسئله پاک شود، مطمئناً حساسیتها برگشتنیست. همانطور که پیش از این شاهدش بودیم.

نظر دیگری که درباره این حساسیت های نابجا وجود دارد این است که بهتر است به آن پرداخته نشود تا فراموش شود. حتی ممکن است دوستان و هم محلیهای عزیز که این مطلب را میبینند، از بیان این مسئله در این وبلاگ، همچین تصوری به خاطرشان خطور کند. ولی دوستان!، باید این را بدانید که اگر هم این سوءتفاهمات فراموش شوند همیشه کسانی هستند که خواسته یا ناخواسته وظیفه یادآوری آنها را برعهده میگیرند. البته تلاشهایی درجهت فراموشی و از خاطر بردن ناملایمات انجام شده.

ولی آیا نتیجه داده؟

پس حل و رفع مشکل؛ که بحث در این زمینه فراوان است و شاید محیط یک سایت نتواند جواب مناسبی برای این قضیه داشته باشد.
یکی از اقداماتی که میشود در زمینه فرهنگی انجام داد شناساند محل و تاریخ علی آباد و سبک و نحوه زندگی مردمش در گذشته و حال، آداب و رسوم، ظرفیت های جغرافیایی و کشاورزی به نسل جدید و ثبت آنها برای آینده می باشد.
البته به صورت تخصصی و جامع که باید وقت و هزینه صرف شود چون بدونه شک فواید فراوانی دارد.
وقتی کسی بداند که محل زندگیش چه ظرفیت هایی دارد و از زبان و تاریخ و جامعه خودش بیشتر از این درک کند که محل زندگی او چیزی فراتر از چند خانه دور هم است، مطمئناً زندگی بهتر و درست تری خواهد داشت و برای زادگاهش ارزش قائل و آبادانی آن برایش مهم خواهد بود.
تلاش هایی هم که خوشبختانه و البته به صورت خودجوش در فضای مجازی توسط دوستان محترم انجام شده جای تشکر دارد ولی اگر تحقیقات تخصصی انجام شود نتیجه بهتری دارد.

در زمینه مراسم محرم جای کار بسیار است. اگر درست کار شود این ایام می تواند سنگ بنا و ریشه فرهنگی هر جامعه‌ای را تقویت کند. خوشبختانه مردم با ایمان و عاشق اباعبداللهِ علی آباد در این زمینه شهره هستند.
نکته ای که خودنمایی میکند این است که در ایام محرم برای اینکه مراسم عزاداری اباعبدالله انجام شود نماز مغرب و عشاء در اول وقت اداء نمیشوند تا بعد از انجام نماز مراسم شروع شود. 

حضرت آیت‌الله بهجت میفرمایند: نماز مانند لیمو است، هر چی از وقتش بگذرد تلخ تر می شود.

علی آباد که الحمدالله دارای حسینیه است. چه خوب است که نماز در اول وقت خود اداء شود و در ساعتی بعد طبق قراری اهالی در حسینیه جمع و بصورت کامل و با تنوع های مختلف از جمله سخنرانی کوتاه ولی پر مغز، بیان پیام و درسهای عاشورا، روضه خوانی، بیان اشعار حماسی و درست در رابطه با محرم و سینه زنی ادامه یابد. البته در این مورد بهترین تصمیم گیرندگان خود بانیان محترم هستند و این درحد یک پیشنهاد است.

کار دیگری که میتوان انجام داد ایجاد هَیئات سینه زنی بیشتر در قسمت های مختلف محل علی آباد است. خوشبختانه علی آباد به اندازه ای وسعت و جمعیت دارد که بیشتر از یک هیئت بتواند در آن فعالیت کند.

اگر این اتفاق (البته بعید) بیفتد حالت رقابت بین هیئت ها ایجاد میشود که میتواند موثر باشد.

البته رقابت و نه حساسیت که خسته ایم از حساسیت های پوچ و پوک و میان تهی.

همانطور که گفته شد دوستانی اقدام به راه‌اندازی سایت یا وبلاگ هایی در رابطه به محل علی آباد کرده اند که بسیار مفید و با استقبال بوده اند. البته این اقدام به صورت آماتور و از روی همت شخصی بوده.
اگر شورای محترم به این قضیه توجه داشته باشند، میتوان با صرف هزینه و تلاش حرفه ای و بکارگیریه استعدادهایی که الحمدالله بسیار زیاد هم وجود دارند، فضایی را به وجود آورد که اولاً جنبه های مختلف زندگی مردم و شرایط محل علی آباد را ارائه دهد و ثانیاً با ارتباط با اهالی و تبادل اطلاعات و نظرات و پیشنهادات و مشکلات و پاسخ به این درخواست ها سطح رضایت مردم ارتقاء یابد و از مشکلات کم کرد.
بالاخره فضایی مجازی محیطی است که باید از آن استفاده کرد و بهترین ابزار است تا فرهنگ محل را از این حالت اقیم در بیاوریم.

من به عنوان یک جوان علی آبادی که در حد توان و امکانات سعی کرده‌ام برای محل زندگیم موثر باشم از عزیزانی که قدرت بحث و شاید توان اجرایی دارند انتظار دارم حداقل با تلاش حداقلی آنان وضعیت بهتری را از جهت رونق فرهنگی و در کل ارتقاء سطح زندگی و آگاهی مردم علی آباد ببینم و ببینند و صد البته با توجه به ورود نسل جوان و جدید در عرصه مسئولیت پذیری این انتظار و توقع منحصر به یک فرد نیست، بلکه همگانیست.

(سلام عرض میکنم خدمت اعضای شورای محترم و عزیز )

بحث در این مورد زیاده و میشه بیشتر بیان مسئله کرد و وارد جزئیات شد ولی فعلاً به همین مقدار بسنده میکنم و امیدوارم به مطالب بیان شده ساده و سطحی نگاه نشه تا ان شاءالله وضعیت بهتری رو شاهد باشیم.

خلاصه اینکه دَرک و در ارتباط بودن بامردم، انتقاد پذیری، نگاه و تصمیم گیری درست و جامع و عقلانی و عمل کردن به انتظارات درحد توان، اولویت بندی و اجرا و توجه ویژه به ارتقای سطح فرهنگی که ریشه هر اصلاح و آبادانی است، میتواند در این شرایط و زمانه اهمیت داشته باشد.


 توان ما درحد گفتن بود، که گفتیم ولی به قول شاعر که میفرماید:به عمل کار برآید به سخن دانی نیست